Heerlijk, helder…. Herfst

Eindelijk dan wat duidelijker echt herfstweer. Lekker struinen tussen de gevallen bladeren op zoek naar kastanjes, eikels en ander nootjes om spinnenwebben of herfstpopjes van te knutselen.

Het nodigt uit om de kasten te ontdoen van zomerkleren en meteen even ordenen en opnieuw inrichten. Kleding door te geven of weg te doen. Stapels papieren in mapjes en de rest lekker in de papierkliko. Speelgoed indelen naar leeftijd, dan terug in de kast of doorgeven. De tuin winterklaar maken. Openhaardhout vast binnen leggen en even checken of er nog wintervoorraad is. Op naar een geordend en opgeruimd huis om heerlijk in te cocoonen deze winter.

Grappig genoeg helpt het ook om stil te staan bij wat er aan relaties, gewoontes en andere niet tastbare zaken in ‘kliko’ kunnen. Doe ik of laat ik zaken omdat het goed voor me is of uit routine? Wat brengt het me of kost het me energie? Klopt dit nu ook nog voor mij of ben ik ‘eruit gegroeid’. Daar haal ik dan ook lekker de bezem doorheen.

Heerlijk zo’n opschoonactie. Nog lekker even rommelen en afscheid nemen en dan… in de winter lekker mijmeren wat er in het voorjaar weer gaat kiemen. En nu eerst volop genieten van de Herfst.

Experimenteren

Het gewoon doen,  is voor mij een beproefde manier van leren. Ervaring op doen met hoe het werkt of zou kunnen werken. Deze experimenten leiden niet altijd tot het gehoopte resultaat. Dat drukt de pret niet van het onderweg zijn.

Zo zijn er de afgelopen weken regelmatig vleesvervangers getest door mijn gezinspanel. Helaas proeven ze niet naar vlees, heel bijzonder. Onze vegetarische dagen zullen dus anders opgelost worden. Het panel zal nog menig nieuw recept testen voordat we een nieuwe manier van eten onder de knie hebben. 

Ik geniet hier van, ook al eet ik soms iets minder lekker. Want ja als het in een keer lukt, is het als ik eerlijk ben te makkelijk. Het mag echt wroeten en hannesen zijn voordat we Eureka roepen. 

Mijn gezinspanel denkt daar anders over. Ze bewegen in het begin dapper mee en geven na vier keer in één week een experiment te eten aan dat het tempo best wat lager kan. Dat herken ik ook, vol enthousiasme benieuwd zijn naar het volgende potentieel lekkere gerecht. En dan misschien een onsje doorschieten.

Dankbaar gebruikmakend van deze feedback schroef ik het tempo terug en gaan we de komende tijd in een voor ieder acceptabel tijdsschema verder met experimenteren.

Lijkt net de echte wereld…. 

Veranderen. Iedereen reageert er anders op en je eigen gewoontes veranderen kost moeite en tijd, laat staan dat te doen op initiatief van een enthousiaste ander.

Vitamine C [herfstvakantie tip]

Een beetje vitamine Creativiteit doet wonderen. Even geen regeltjes en voorwaarden. Gewoon intuïtief aan de slag en ervaren wat dat met je doet. Los denken en, of los doen.

Eens in de zoveel tijd maak ik zo voor mezelf een ‘ontwikkelboard’.  Lekker scheuren uit tijdschriften en alle teksten en foto’s die me aanspreken scheur ik uit. Nadat ik ze heb opgeplakt blijkt dat ze precies verwoorden waar ik sta of te doen heb. Zonder dat ik dat met mijn hoofd heb hoeven bedenken. 

Mijn hoofd is mijn intuïtie dan dankbaar en verwonderd zich over het gemak waarmee het ontwikkelboard tot stand komt.

Hartekracht

Soms voel je gewoon dat ‘het’ klopt. Dat je op de goede weg zit. Alles gaat vanzelf, je doet leuke dingen, bent lekker aan het werk, krijgt complimenten en bulkt van de energie.

Er zijn ook momenten of dagen, soms langer, dat het tegenzit. Niks lijkt te lukken in ieder geval niet nu. Dat zijn van die dagen dat de stofzuigerzak vol zit, de deur dichtslaat en de sleutel binnen ligt terwijl je zo een belangrijke afspraak hebt; de reservesleutel bij de buren ligt en dat zij op vakantie zijn. Kriegel word je ervan. 

En aan de andere kant weet je dat deze praktische zaken vaak met beetje hulp en creativiteit oplosbaar zijn.

Wanneer je jezelf in de weg zit; je hoofd vol en je hart op slot zit en de sleutel naar je hart niet bereikbaar is. Dan word je, naast kriegelig misschien ook wel onrustig of kwaad of verdrietig. Ook dan kun je met [een beetje] hulp en creativiteit tot een oplossing komen. 

harteklopper

Het begint met liefdevol op je hart te kloppen. Of te laten kloppen en dan beetje voor beetje te verkennen wat er gaande is. Het vraagt durf om je kwetsbaar op te stellen en te bekennen wat je nodig hebt. En dat ook serieus te nemen en er naar te handelen.

Brené Brown heeft onderzoek gedaan naar de Kracht van Kwetsbaarheid en dit verwoord in een boek en in een Tedtalk.

Eén van de uitkomsten is dat succesvolle mensen, om allerlei verschillende redenen succesvol zijn. Eén ding hebben ze gemeen: ze durven zich kwetsbaar op te stellen. Zichzelf te laten zien. Hun mooie en hun minder mooie kanten.

Mooi te weten dat je kwetsbaarheid in wezen je hartekracht is. Je hoeft alleen even te kloppen...

Loslaten

Soms is het tijd om los te laten. Dat is niet altijd even makkelijk, omdat het oude fijn en vertrouwd is. Prettig en duidelijk. Of omdat het nieuwe niet zo goed uitkomt of verwarrend is. Of het lastig is om uit te vinden hoe iets werkt en wat de nieuwe regels en gewoonten zijn.

Sinds ik kinderen heb ben ik steeds beter in loslaten. Door het tempo waarin ze zich ontwikkelen ben ik voortdurend in training. Het maakt het niet altijd makkelijker. En soms kan ik hartelijk om mezelf lachen.

Dat om me zelf lachen, helpt me het meest. Het relativeert de situatie en maakt dat ik deze met een frisse blik kan bekijken. Het is maar net hoe ik kijk, net als de tekening hieronder.

Het lachen helpt me dus en ook door me te realiseren wat loslaten wel en niet is. De tekst hieronder heb ik voor een opdracht gebruikt en werkt natuurlijk net zo goed voor mezelf.

Wat loslaten niet is:

• Loslaten is niet vergeten of ontkennen wat er gebeurd is.
• Loslaten is niet de gevolgen bagatelliseren.
• Loslaten is niet jezelf vernederen.
• Loslaten is niet ontkennen dat je gekwetst en beschadigd bent.
• Loslaten is niet een zwaktebod.
• Loslaten is niet jezelf ongelijk geven.
• Loslaten is niet het maar eens zijn met wat iemand deed of juist naliet.
• Loslaten is niet het goed praten van verkeerd gedrag.
• Loslaten is niet "het" maar goed vinden.
• Loslaten is niet zeggen dat het niet meer uitmaakt.
• Niet loslaten is maar blijven hopen op een beter verleden...

Wat loslaten wel is:

• Loslaten is onvoorwaardelijke liefde voor jezelf
• Loslaten is je zelf bevrijden van angst, woede, wrok, haat en pijn.
• Loslaten is machteloosheid toegeven.
• Loslaten is de situatie voor jezelf zo goed mogelijk maken.
• Loslaten is groeien en kiezen voor leven in het nu.
• Loslaten is afstand nemen.
• Loslaten is de verantwoording nemen voor je eigen geluk.
• Loslaten is besluiten geen slachtoffer meer te zijn.
• Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
• Loslaten is alle hoop op een beter verleden laten varen en besluiten gelukkig te zijn.

Watskeburt er?!

Als ik naar mijn vrienden luister zijn we langzaam wijs aan het worden, dan denk ik dat heel Nederland afval scheidt, gezond en biologisch eet, minder suikers ook, dat we sporten of anders in beweging zijn.

Als ik dan op een feestje hoor dat Nederland vol is, dat we eerst aan ons zelf moeten denken, dat het met het milieu wel mee zal vallen en dat het in ieder geval veel te veel werk en geld kost om verantwoord te leven.

Ja dan… dan lijkt het of de wereld binnenkort kan ontploffen. Naast letterlijk in allerlei oorlogen, ook in zogenaamde fatsoenlijke landen als de VS en Europa, Australië. Hee verhip dat zijn de westerse landen.

Hoe benieuwd zijn we naar anderen. Kunnen we de meningen, angsten en wensen van elkaar horen? Of zoeken we toch het liefst soortgenoten? Dat laatste blijkt waar. Het is echt een stap om ook buiten je groep vragen te blijven stellen en te verkennen wat iemand beweegt. En het eens of oneens kunnen zijn kan in mijn relatie, in mijn familie en met vrienden. Dat lukt dan vast ook met mensen die ik minder goed ken. Toch …